Het kan zijn dat je niet weet hoe efficiënt te studeren. Of het wel weet, maar het niet doet (uitstellen). Mogelijk raak je ook achterop doordat je een deel miste door afdwalen in de les of doordat je sommige basisleerstof onvoldoende beheerst. Dit zorgt er voor dat je het gevoel hebt (je eigen) verwachtingen niet te kunnen inlossen. Schuldgevoelens en demotivatie liggen op de loer. 

Als je in de loop van het secundair onderwijs plots botst op de limieten van je leerstrategieën, dan weet je als jongere vaak niet wat te doen. Al te vaak wordt de conclusie getrokken: ik kan dit niet. Of: ik kan dit niet opbrengen. Wie weet zet dit je er toch toe aan harder te werken. Maar mogelijk niet met het gewenste resultaat of het vergt veel van je. 

Cognitief sterk zijn betekent veelal dat je erg zelfstandig denkt en wil zijn. Maar lastig genoeg ben je daardoor ook niet automatisch goed in het organiseren van je eigen leerprocessen. Nogal wat hoogbegaafde leerlingen hebben veel begeleiding nodig op weg naar onafhankelijk en zelfsturend leren. 

Leerstrategieën dienen geoefend te worden op voldoende complex materiaal. Daardoor is het vaak (later) in het secundair of hoger onderwijs dat de nood blijkt én het ook een geschikt moment is om aan die leerstrategieën en executieve functies te werken (bv. doelen stellen, plannen, structuur aanbrengen, doorzetten en afwerken). 

Hoe kan je als ouder bijdragen om hen hierin mee staande te houden?

Hoe betrek je de school als medestander? En wat kan externe begeleiding betekenen voor jou als ouder, de school als partner en de jongere zelf?

Ik geef je ook wat materiaal mee ter houvast voor nadien.