Dit artikel illustreert aan de hand van literatuurexploratie en casussen uit de eigen therapiepraktijk dat persoonsgerichte experiëntiële psychotherapie heel waardevol blijkt om tegemoet te komen aan de therapeutische hulpvragen van hoogbegaafde kinderen, jongeren en hun context. Ik bied een exemplarische inkijk in hoe therapie vanuit experiëntiële invalshoek aan deze doelgroep met betrekking tot het thema verbondenheid vanuit eigenheid kan vormgegeven worden.

Tevens voer ik een warm pleidooi tot meer expertise bij psychotherapeuten over de eigenheid van hoogbegaafde personen en de invloed ervan op het therapeutische proces en de verbondenheid met hun omgeving.